ΠΑΤΡΙΣ :: Ελλάδα/Κόσμος :: Προεκτάσεις :: Εμφάνιση άρθρου
Εθνικά Νέα Στην Ευρώπη Στον Κόσμο Προεκτάσεις Έρευνες
Περιεχόμενα
 Κρήτη
 Ελλάδα/Κόσμος
 Αθλητισμός
 Πολιτισμός & Διασκέδαση
 Επιστήμη & Τεχνολογία
 Εκπαίδευση
 Οικονομία
 Ύπαιθρος
 Προεκτάσεις
 Πληροφορίες
 Υπηρεσίες
 Αφιερώματα
 Pets Life - Κατοικίδια
Ψηφοφορία
Τι θα έπρεπε να κάνει ο διαιτητής Γιάχος στο παιχνίδι του Εργοτέλη με τον Ολυμπιακό;
Να μην το ξεκινήσει
Να το ολοκληρώσει
Να το διακόψει στο ημίχρονο

H γενιά του Πολυτεχνείου
Από την αμφισβήτηση στο βόλεμα και την ανομία

Του Γιάννη Μανουσάκη*

Πρώην διαδηλωτές της δεκαετίας του 70, η φύση επιτελεί σιωπηρά το έργο της, πλησιάζει η ώρα για τον απολογισμό. Οι περισσότεροι (και σ’αυτούς απευθύνομαι εδώ) θα θέλατε πολύ να αποφύγετε αυτόν τον απολογισμό. Ομως, η ιστορία απαιτεί κάποια εξήγηση, ζητά έστω μια δικαιολογία για τα πρόσφατα έργα σας. Δεν κατηγορείστε βέβαια για τον πλουτισμό σας. Αλλά για τον τρόπο που τον αποκτήσατε. Για τις μεθόδους της συναλλαγής, της υποκρισίας, της απάτης, της πολιτικής σχιζοφρένειας που επιβάλατε για να πετύχετε τους στόχους σας.

Κάποτε καταδικάζατε τον εγωισμό, τις άδειες ιδέες, την οπισθοδρόμηση. Υποστηρίζατε την απόλυτη αλήθεια, την αλληλεγγύη, την ισότητα. Σήμερα, είστε οι φανατικοί οπαδοί του συντηρητισμού. Βέβαια το συντηρητισμό, υπάρχει πάντα τρόπος να τον μετατρέψεις σε όπλο ενάντια στην αφομοίωση στο σύστημα. Ομως εσείς τον μετατρέψατε σε σύμβολο επιτυχίας και δύναμης. Αναδείξατε τη κουλτούρα της εαυτο-λατρείας, τη μεγαλομανία, την ηδονομανία, το χρήμα σαν τις μοναδικές και υπέρτατες αξίες του ελεύθερου ανθρώπου. Ως αποτέλεσμα, βρεθήκαμε σε μια κοινωνία που γρήγορα κατέληξε στην ανία, την ανομία, τη μίμηση, τη φαυλότητα και κυρίως τον αμοιβαίο φθόνο. Μην μου πείτε οτι δεν είναι έτσι, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Βοηθάμε ο ένας τον άλλο, βάζουμε τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο. Αλλα πάνω απ’όλα είμαστε παρέα βουτηγμένοι στη ζεστή μπανιέρα γεμάτη λάσπη που μας λερώνει όλους.

Μπορεί στα παιδιά σας να αφήνετε υλικά αγαθά, όμως τους στερήσατε τη βασική τροφή του πνεύματος που λέγεται ουτοπία και όνειρο. Εχοντας σκοτώσει κάθε νεότητα μέσα στη νεότητά σας, δεν σας απόμεινε παρά εκείνος ο διαστρεβλωτικός καθρέφτης που δια μαγείας σάς κάνει πολύ νεώτερους: «Οι σημερινοί νέοι είναι πιο συντηρητικοί απο τους μεγάλους». Να πια σύντομη, χαιρετιστήρια ανάλυση σάς επιτρέπει να αναφωνήσετε οτι είστε οι τελευταίοι εναπομείναντες νέοι. Πίσω μας είναι το χάος, είστε ανίκανοι για όλα, κατηγορείτε τα παιδιά σας. Ω, αγαπητοί συνομήλικοι, γεννηθήκαμε αναμφίβολα κάτω απο ένα κακό άστρο, ενός είδους σαρκαστικό Σείριο για να φερόμαστε έτσι. Ολα αυτής της γενιάς κλείνουν τη πόρτα προς το μέλλον. Πόρτα κλειδωμένη και διπλοαμπαρωμένη, οχι μόνο γιατί αυτή η παρηκμασμένη, κλαψιάρικη και κυνική ψευτο-ελίτ ενταφίασε κάθε ελπίδα για τα επόμενα χρόνια, αλλά και γιατί σπρώχνει τις επόμενες γενιές προς ένα ηρωισμό για τον οποίο η ίδια αποδείχτηκε ανίκανη.

Ομως, παρ’όλο που τα κορακίσια κραξίματα της απάρνησης, της εξωμοσίας, της έλλειψης ρομαντισμού σάς ακολουθούν παντού ηχώντας πένθιμα στη συνείδησή σας, συνεχίζετε να προτείνετε τον παραπέοντα γεροντισμό σας για αξία και μοντέλο. Εσείς, οι πρώιν ασυμβίβαστοι, οι φιλόσοφοι, οι ρήτορες, οι επαναστάτες, οι νυν υπόδουλοι του συστήματος. Ομως η εποχή σας ήδη περνάει, η γης θα συνεχίσει να γυρίζει χωρίς εσάς. Ισως τις τελευταίες στιγμές μετανιώσετε που προδώσατε και θυσιάσατε τα πάντα, ελπίδες και όνειρα, για το χατίρι μιας μάταιης και εφήμερης ευτυχίας.

- Πατέρα γιατί επιμένεις να διαβάσω αυτό το κείμενο; Εμένα δεν μ’ενδιαφέρουν αυτά. Δεν είχα καν γεννηθεί τη δεκαετία του 70. Με τέτοιες μνησικακίες, δεν αποδεικνύεις παρά οτι ανήκεις κι εσύ σ’αυτή τη γκρίζα γενιά. Σε τελευταία ανάλυση στο όνομα ποιας ιδεολογίας, ποιας ηθικής αρχής κάνεις αυτές τις κριτικές; Εαν προτείνεις την επιστροφή στην επανάσταση, τότε αυτή είναι η δική σου οπισθοδρόμηση.

Μικρέ, απλοϊκέ Ορέστη κάθισε κάτω και άκουσε. Κι αν δεν έγινε η επανάστασή μας, θα γίνει η άλλη που θάρθει και θάχει το χρώμα των ματιών σας. Τη δική μας, η ιστορία την απέβαλε προτού γεννηθεί. Η καινούργια θα είναι η οριστική νίκη των θεμελιωδών αξιών όπως η ισότητα, η συλλογικότητα, η δικαιοσύνη. Αυτή ήταν και παραμένει μια επαναστατημένη, αβόλευτη συνείδηση. Ελπίδα και προοπτική, με την οικονομία, την πολιτική, την επιστήμη, τη βιομηχανία, τη φιλοσοφία, το δίκαιο να έχουν σαν μόνιμο στόχο την εξαφάνιση του πολέμου, το ξερίζωμα της φτώχιας, τη διεύρυνση της δημοκρατίας, τη γνώση για όλους. Ο θρίαμβος του ανθρώπου επί της εκμετάλλευσης, της διαφθοράς, του λαϊκισμού, του έρποντα εθνικισμού. Μην διαμαρτύρεσαι λοιπόν, αλλά ξετύλιξε τα πανό, άνοιξε τα μεγάφωνα, στήσε το ραδιοφωνικό σταθμό. Κατέβα να διαδηλώσεις στις λεωφόρους της ιστορίας και στρώσε τις ξανά μ’ελπίδες και όνειρα. Τα χρόνια πέρασαν, οι στόχοι παρέμειναν. Εμείς παραδοθήκαμε. Εσύ, είμαι σίγουρος, θα πετύχεις.

• Ο Γιάννης Μανουσάκης είναι Καθηγητής πανεπιστημίου στο Παρίσι, ymanous@gmail.com




Share |
Στατιστικά Άρθρου
Αρθογράφος:
Πατρίς

Ημερομηνία δημοσίευσης:
17/11/2010

Εκτύπωσε Άρθρου
Εκτύπωση Άρθρου

Αποστολή με email
Αποστολή με email

Προσθήκη στα bookmarks
Προσθήκη στ' Αγαπημένα

ΕλαχιστοποίησηΑναζήτηση
Αναζήτηση στις ειδήσεις του patris.gr


Πνευματικά Δικαιώματα 1998 - 2002 © Εκδόσεις Α. Μυκωνιάτη Α.Ε.Αναφορά Προβλήματος | Όροι Χρήσης | Επικοινωνία | Ταυτότητα
Developed by WISE Advanced Solutions